เพลงเหลือเพียง ในตอนนั้นมีแค่ท่อน Verse และท่อน Pre-Chorus (ซึ่ง ณ ตอนนั้นท่อน Pre-Chorus เป็นท่อน Chorus ไม่งงใช่ไหมคะ 555+) ด้วยความที่ฟ้ารู้สึกว่าเนื้อเพลงและทำนองเพลงเดิมที่มีมันช่างพร่ำเพ้อและไร้แก่นสาร และมันก็จะกลายเป็นเพลงที่สั้นมาก ๆ ถ้ามีอยู่แค่นั้น ก็เลยเลือกที่จะลองปรับให้ท่อน Chorus นั้นกลายเป็นท่อน Pre-Chorus (ที่เขาจากไป ไม่ลา ไม่มาให้เห็น เขานั้นหายไป ไม่ลา น้ำตามากมาย << นี่คือเนื้อเก่า) ปรับจนได้ท่อน Chorus อันปัจจุบันนี้มา แต่ก็ยังรู้สึกว่ามันจมอยู่กับความเจ็บปวดเกินไปหรือเปล่า
ด้วยความที่เราเองเคยผ่านเรื่องแบบประมาณในเพลง เลยสร้างท่อน Chorus ขึ้นมาจากประสบการณ์ แต่ประสบการณ์ที่เราผ่านมามันไม่ได้มีแต่ความเจ็บปวด เพราะเมื่อกาลเวลาได้ผ่านไป แม้เราจะยังจำความรักครั้งเก่าได้ดี ทุก ๆ Moment ที่เคยมีกับคนที่เรารัก เราจำได้หมด แต่สุดท้ายความเจ็บปวดก็ค่อย ๆ หายไป ความรักที่เคยมีให้เขาก็เช่นกัน อีกอย่างฟ้ารู้สึกว่าเพลงอกหักพร่ำเพ้อมันเยอะมาก และมันส่งผลให้คนจมกับความรักเก่า ๆ มากเกินไป สื่อแบบละครหรือเพลงมันสามารถชี้นำผู้คนได้ในระดับหนึ่งนะ ว่าจะให้เขาเลือกกระทำสิ่งใดในชีวิต มันเลยรู้สึกว่า "เป็นหน้าที่" ที่นอกจากจะสื่ออารมณ์ของคนเจ็บแล้ว ก็ควรจะ Healing อารมณ์ของพวกเขาได้ด้วย
VIDEO
หายไปเลยไม่มา น้ำตานองมากมาย
ไม่มีหยดสุดท้าย ไม่มีวันหายไป
น้ำตาก็ยังดี ไหลคอยเป็นเพื่อนใจ
ไม่เหมือนใคร...ไม่เหมือนคนคนนั้น
ที่เขาจากไป ไม่ลา ไม่มาให้เห็น
เขานั้นหายไป เหลือเพียง...
ความทรงจำที่มีแต่รัก
มันกลับมาทิ่มแทงเสียจนเจ็บหัวใจ
แทนที่ควรจะยิ้มและรับด้วยความสดใส
แต่กลับทำให้ใจฉันมันแทบสลาย
และอาจเป็นเพราะรักที่สองเราเคยมีนั้น
ส่วนหนึ่งของมันมลายจางหายไป
อยากจะคืนและย้อนวันวาน ย้อนคืนมา
หัวใจมันสลาย หายไปพร้อมกับเธอ
ได้แค่นอนพร่ำเพ้อ ร้องไห้มันเรื่อยไป
ไม่ทันถามเหตุผล ทำไมต้องทิ้งไป
ไม่เหลือใคร... เพราะว่าคนคนนั้น
ที่เขาจากไป ไม่ลา ไม่มาให้เห็น
เขานั้นหายไป เหลือเพียง...
ความทรงจำที่มีแต่รัก
มันกลับมาทิ่มแทงเสียจนเจ็บหัวใจ
แทนที่ควรจะยิ้มและรับด้วยความสดใส
แต่กลับทำให้ใจฉันมันแทบสลาย
และอาจเป็นเพราะรักที่สองเราเคยมีนั้น
ส่วนหนึ่งของมันมลายจางหายไป
อยากจะคืนและย้อนวันวาน ย้อนคืนมา
แต่ก็ไม่รู้ต้องทำเช่นไร
และก็ไม่รู้จะทนได้ไหม
ไม่รู้ต้องทนแค่ไหน
ที่เขาจากไป ไม่ลา ไม่มาให้เห็น
เขานั้นหายไป เหลือเพียง...
ความทรงจำที่มีแต่รัก
มันสั่นสะท้านยามคิดถึงอยู่ร่ำไป
แต่ถ้ามัวตอกย้ำตัวเองว่าทนไม่ไหว
คงมีแต่หัวใจที่มันแทบสลาย
และอาจเป็นเพราะรักที่สองเราเคยมีนั้น
ไม่อาจลบลืมมันไปจากหัวใจ
แต่ความเจ็บปวดนั้นจางไป พร้อมเข้าใจ
ความทรงจำที่มีแต่รัก
มันยังคงชัดเจนแม้บางส่วนหายไป
เราไม่อาจจะลบลืมเลือนมันได้ใช่ไหม
คงมีแต่ให้ใจนี้เรียนรู้มันไว้
ความเจ็บปวดรวดร้าวและรักที่เคยมีนั้น
ในตอนนี้มันมลายจางหายไป
ไม่ต้องการจะย้อนวันวาน ย้อนคืนมา
และตัวฉันนั้นต้องเดินก้าวไป
และจงเฝ้าหาวันที่สดใส
ทำได้แค่จดจำไว้