เพลงจะเผยแพร่ในวันที่ 21 สิงหาคม 2564
Special Thanks:
Lyrics by FAHPAH STUDIO
ราวกับฉันจมลงไป
ราวกับฉันเองร่วงโรยละลาย
เพียงเราสองเคียงข้างใต้ฟ้ายามค่ำคืน
อันเวิ้งว้างและกว้างไกล
มันก็แค่เพียงประโยคอำลา
แต่ก็เป็นสิ่งเดียวนะ
ที่ฉันต้องการรู้และเข้าใจ
สุดแสงของตะวันที่กำลังลาขอบฟ้า
นำพาค่ำคืนจันทร์ฉาย
พาดผ่านบนกายของเธอ
ณ หลังรั้วเดียวดาย
ตั้งแต่เราสองคนได้เจอะเจอกัน
เธอก็ขโมยหัวใจ จากฉันคนนี้ ไป ณ บัดนั้น
เธอเหมือนเช่นดังโดนอุ้มโอบล้อมกายเอาไว้
ด้วยลมที่แสนบอบบาง
ดวงตาคู่นั้นของเธอ ช่างดูอ้างว้าง
โลกมันส่งเสียง "ติ๊กต่อก" อีกแล้ว
และมันก็ยังหมุนเวียนไปอยู่เช่นนั้น
คำพูดที่แสนไร้หัวใจ เสียงที่ดังน่ารำคาญ
น้ำตานั้นก็เริ่มรินไหล เอ่อล้นมากมายเพียงใด
แค่เพียงสองเราเคียงกันต้องได้พบเจอ
วันที่จะยิ้มได้ สักวันนึงตัวฉันมั่นใจ
เพื่อเธอคนเดียวนี้ที่ไม่เคยยิ้ม ณ วันที่แสนวุ่นวาย
ตัวฉันก็จะยังมอบใจเพียงหวังให้วันพรุ่งนี้พร่างพราย
ค่ำคืนนั้นไร้สิ้นทาง ก่อนที่สองเราร่วงโรยลงไป
กลับมานะและจงเอื้อมมือมาจับฉันไว้
ต่อให้ต้องการจะลืมลบ
หรือซ่อนสิ่งไหนของเธอไว้ภายในใจ
ตัวฉันจะอ้อมล้อมและกอดเอาไว้ด้วยไออุ่นนี้เรื่อยไป
เธอไม่ต้องกลัวอะไร รุ่งอรุณมันจะมาถึงสักวันใด
เราไปด้วยกันดีไหม
เกลียดยามที่เธอ ได้เหม่อมองไป
ยังสิ่งที่ตัวฉันไม่มีทางมองเห็นหรือได้เข้าใจ
มันเหมือนเธอกำลังจมลึกและรักในสิ่งนั้น
ราวเธอหลงเสน่ห์มัน
เกลียดที่เธอทำเช่นนั้น พอได้ไหม
เป็นสิ่งที่ฉัน หวังเชื่อมัน แต่ว่าฉัน
นั้นก็ทำ ไม่เคยได้ ไม่ว่าจะเช่นไร
มันจะคอยตอกย้ำ ซ้ำ ๆ เวียนไปเช่นนั้น
ทุก ๆ ครั้ง ที่ตัวฉัน โกรธเคืองหรือเสียใจ
แต่ในสักวันหนึ่ง เราจะเข้าใจกัน อย่างไรก็ตามแต่
ตัวฉันนี้เชื่อมั่นมากมาย เราทั้งสองจะผ่านไป
"พอกันทีไม่ไหว ฉันไม่ต้องการ"
ฉันคอยเอื้อมคว้ามือไปหาเธอ
แต่เธอก็คอยปัดป้องมันไป
ปัดมือที่เอื้อมไปหาเธอ
"พอกันทีได้ไหม มันเหนื่อยหัวใจ"
เพื่อจะได้พูดความจริงนี้ไป
จึงได้พูดเช่นนั้นออกมา
โลกมันส่งเสียง "ติ๊กต่อก" อีกแล้ว
และมันก็ยังหมุนเวียนไปอยู่เช่นนั้น
ฉันไม่มีคำพูดใด ที่ได้จัดเตรียมเอาไว้
เพื่อจะพูดกับเธอทั้งนั้น
"จบเรื่องนี้กัน" ฉันนั้นได้พูดออกไป
เมื่อได้เดินตามหลังเธอและในทันใด
ตัวเธอหันมาและยิ้มให้เป็นครั้งแรกเลย อา...
และแล้วฉันเองนี้ที่ไม่อาจยิ้ม ณ วันที่แสนวุ่นวาย
เงาของเธอที่ทาบในตาของฉันนี้แสนงดงามพร่างพราย
ค่ำคืนนี้ไร้สิ้นสุดถูกพรมน้ำตาที่ไหลมากมาย
มันถูกหลอมละลายด้วยรอยยิ้มงามของเธอ อา..
เมื่อน้ำตารินไหล ณ วันที่มันไม่แปรผันแม้ใด ๆ
เธอนุ่มนวลนำทางฉันไปยังปลายหนทางที่จะมลาย
ราวกับฉันจมลงไป ราวกับฉันเองร่วงโรยละลาย
หมอกด่างดำค่อย ๆ จางลงและเหือดหายไป
ในวันที่ฉันคอยซ่อนไว้ และต้องการจะลบลืมเรื่องราวในใจ
มือฉันเอื้อมไปหาตัวเธอ มือเธอเอื้อมไปจับมือนั้นไว้
ราวลมหนาวพัดว่ายแหวกฟ้ายามค่ำคืนในวันนี้
พัดผ่าน โอบล้อมสองเราและผ่านไป
และขอแค่เธอนั้นไม่ทิ้ง ไม่ยอมปล่อยมือได้ไหม
เราทั้งสอง นั้นจะวิ่งไปสู่ยามค่ำคืนรัตติกาล
⛔ การนำเพลงไปใช้ต่อ ⛔
ไม่อนุญาตให้นำไปอัพโหลดซ้ำ ทั้ง Video และ Audio
อนุญาตให้นำเนื้อเพลงไปใช้ Cover ในช่องของตน / กรุณาให้เครดิต
อนุญาตให้นำไปประกอบสื่อไม่เกิน 2 นาทีของเพลง / กรุณาให้เครดิต
อนุญาตให้นำไปประกอบสื่อ (ทั้งเพลง) โดยทำเป็น Nightcore / กรุณาให้เครดิต
Comments