เพลงจะเผยแพร่ในวันที่ 25 ธันวาคม 2564
Lyrics by FAHPAH STUDIO
เหลือเพียงแค่สีครามอันมืดหม่น
ของผกาที่ลวงตาแย้มผลินั้น
งามฉายในค่ำคืนที่พลันละลาย
พระจันทร์สีแดงถูกแต่งแต้มด้วยสีเงิน
ฝ่าพายุคล้ายกำลังกลิ้งไป
เติบโตแม้ว่าจะสะดุดเท่าไร
กอดไว้ ความเจ็บช้ำ ความโกรธแค้นภายในใจ
กอดไว้ซึ่งแสงพร่างพราย
หากไม่ใช่คนที่ถูกเลือกสรรก็จะเลือกด้วยตัวเอง
ร้องตะโกนให้สุดเสียง พ้นราตรีค่ำคืนนี้ไป
แม้น้ำตาร่วงโรยเท่าไร ให้กังวานก้อง
จนสะท้อนยังหนใด ที่มันสุดแสนไกล
เสียงที่ร้องออกมานั้น ต้องร้องเพื่อส่งไปถึงใคร ?
เป็นเรื่องไม่แน่นอน ย่อมไม่แน่ใจ
แม้รู้สึกถึงความมืดมิดเสียมากมาย
แม้ไม่หลุดพ้นต้องดิ้นรนอีกเพียงไหน
กระจายดังก้องไป เพลงนี้
ร่ายรำผู้เดียวเป็นพันค่ำคืน
เพื่อคลายปมที่ได้ผูกมัดเอาไว้
อันสีแดงชาดมันดูจืดจางเหลือใจ
ทลายซึ่งความฉูดฉาดเสียพังลงไป
ต่อให้วันหน้าจะยากเย็นเท่าไหร่
เลือกความภูมิใจไว้ดีกว่าคำพูดใด
เพียงแค่ไปตามแสงของความฝันภายในใจ
ที่เธอวาดไว้มากมาย
เธอคงไม่ได้มาไกลเช่นนี้
และจบด้วยการวิ่งหนี ไปหรอกใช่ไหม?
หากไม่ใช่คนที่ถูกเลือกสรร
ก็จะเลือกด้วยตัวเอง
ร้องตะโกนให้สุดเสียง
เหมือนผกาที่โหมด้วยไฟ
แสงนี้ส่องให้ความมืดมลาย
แม้คำตอบของโลกแห่งนี้
จะคลุมเครือ ไม่แจ่มชัดเท่าไร
นับราตรีที่ผ่านพ้น
และวาดยามอรุณมากมาย
ฉันนี้ร้องและเปล่งเสียงที่ชัดเจนไป
แม้โศกานี้ฝังอยู่ลึกสักเท่าไร
แม้ปลายทางนี้จะอยู่สูงสักเพียงไหน
จมมันให้มลาย ก้องไป
⛔ การนำเพลงไปใช้ต่อ ⛔
ไม่อนุญาตให้นำไปอัพโหลดซ้ำ ทั้ง Video และ Audio
อนุญาตให้นำเนื้อเพลงไปใช้ Cover ในช่องของตน / กรุณาให้เครดิต
ไม่อนุญาตให้นำไปประกอบสื่อไม่เกิน 2 นาทีของเพลง / กรุณาให้เครดิต
ไม่อนุญาตให้นำไปประกอบสื่อ (ทั้งเพลง) โดยทำเป็น Nightcore / กรุณาให้เครดิต